Review : Amorphis - Borderland (2025) + video!

LABEL : Reigning Phoenix Music

REVIEWER : Peter

RELEASE DATE : 26/09/2025

GENRE : melodic heavy metal

SCORE; 8/10

Het is algemeen bekend dat Finland wereldwijd de meeste metalbands heeft in verhouding tot het aantal inwoners, maar belangrijker dan dat is het feit dat er gewoon erg veel goede groepen van daar afkomstig zijn. Daaronder valt zeker ook  Amorphis, die ooit begonnen als death metal band, maar  daar is op de laatste releases nog nauwelijks iets van te merken. Wel heeft deze band een zeer herkenbaar eigen geluid ontwikkeld, en anno 2025 staat deze formatie voor een sound die wat minder heavy, maar zeer toegankelijk is en vooral veel melodie in huis heeft.

Met Borderland, hun vijftiende studioalbum wordt de lijn van voorgaande platen zoals Queen Of Time (2018) en Halo (2022) doorgetrokken, hoewel ik die

beide albums toch eerder prefereer boven het nieuwe schijfje.

De meeste albums van enigszins gelijkaardige bands zoals Insomnium, Dark Tranquility en Katatonia zijn erg geschikt voor de herfst, als de natuur in verval raakt en het weer sneller donker wordt. In zekere zin doet Borderland je echter eerder aan de lente denken, want donker of zwaarmoedig wordt dit schijfje op geen enkel moment. Een van de songs kreeg oorspronkelijk de bedenkelijke titel Disco Tiger mee, maar werd later toch wijselijk omgedoopt tot Dancing Shadow. Het is het meest lichtvoetige en catchy nummer en illustreert het best hoe Amorphis de laatste jaren is geëvolueerd. Dit is overigens geen negatieve vaststelling want het globale geluid op dit nieuwe plaatje is werkelijk om van te smullen, hetgeen zeker mee te danken is aan het wonderbaarlijke keyboardspel van Santeri Kallio en het studiowerk van Jacob Hansen. Het mooiste voorbeeld hiervan is de proggy insteek bij het betoverende The Lantern.

De song die nog het meest refereert naar vroegere tijden is Bones, maar ook hier blijkt de groove meer dan ooit nadrukkelijk aanwezig te zijn. Verder zijn het vooral nog de openingstrack The Circle, het nummer Light And Shadow en vooral het afsluitende Despair waarop de band demonstreert dat ze hun kwaliteitsstempel nog lang niet zijn kwijtgespeeld., en ook al behoort Borderland niet tot mijn favoriete Amorphis platen, het is nog steeds een schijfje van bovengemiddeld niveau.

op