Review : Baest - Colossal (2025) + video!
- Kurt Wenes
- 19 aug
- 2 minuten om te lezen
LABEL : Century Media Records
REVIEWER : Peter
RELEASE DATUM : 15/08/2025
GENRE : Death Metal
SCORE : 7/10

Het Deense Baest geldt al een aantal jaren als een van de meest veelbelovende death metal bands van deze huidige generatie, en dan creëer je natuurlijk bepaalde verwachtingen. Het siert de band dat ze voor hun inmiddels vierde studioalbum voor wat verandering hebben gekozen, in plaats van veilig de weg van hun vertrouwde death metal te blijven bewandelen. Met name het gitaarwerk is op het nieuwe album Colossal een stuk gevarieerder en melodieuzer, en leunt aan bij de meer traditionele heavy metal sound die ontstond in de jaren 80. Zo kom je als band in een fase zoals bijvoorbeeld ook Amon Amarth die heeft doorgemaakt, waar enkel nog de diepe harsh vocals van Johan Hegg refereren aan de death metal van weleer. Zover is het bij Baest nog net niet, want zowel qua zang als bij de drums staat deze groep nog met beide voeten in het death metal genre.
Een review schrijven is sowieso iets erg relatief en persoonlijk. Toen ik collega Kurt polste naar zijn mening over Colossal, had hij zoiets van “wow, yes, sterke plaat”, terwijl mijn eigen opinie over dit plaatje veel gematigder is. Dat is het mooie natuurlijk, dat meningen kunnen verschillen, zeker ook bij metalheads onderling. Hetgeen waar een review dan weer helemaal niet voor bedoeld is, is het ongenuanceerd ophemelen, of net compleet de grond inboren van een bepaalde band, want zoiets schiet altijd zijn doel voorbij.
De reden waarom ik Colossal niet zo'n formidabel album vind, is dat ik, zelfs na vijf luisterbeurten, nog steeds van mening ben dat het nieuwe, melodieuze gitaargeluid niet echt matcht met de raspende grafstem van Simon Olsen., en dat geldt voor het grootste deel van de songs. Baest is op zijn best als het voldoende groove in hun nummers toelaat, zoals bijvoorbeeld bij Mouth Of The River of King Of The Sun, waar ook D-A-D zanger Jesper Binzer mocht komen meezingen. Verrassend is verder het relaxte, instrumentale Light The Beacons, waarmee de groep bewijst dat men graag al eens afwijkt van de vastgeroeste death metal paden. Maar paradoxaal genoeg is het net deze houding die de tweespalt veroorzaakt heeft waarmee dit schijfje te kampen heeft. Het ontbreekt hier geen moment aan goede ideeën, alleen vallen die hier zelden in de ideale plooi. Wat mij betreft is de overgang van pure death metal naar een melodieuze vorm van death & roll (nog) niet helemaal geslaagd, maar anderzijds blijf ik ervan overtuigd dat deze formatie het in hun DNA heeft om het ver te kunnen schoppen. Wellicht zal de opvolger van Colossal daarover meer duidelijkheid kunnen geven.
Hierbij de single / video van King Of The Sun:






Opmerkingen