Review : Bloodbound - Field Of Swords (2025) + video

LABEL : Napalm Records

REVIEWER : Peter

RELEASE DATUM : 21/11/2025

GENRE : Power metal

SCORE : 7.5/10

Met elf studioalbums in eenentwintig jaar mag je wel beweren dat de Zweedse powermetalband Bloodbound erg actief bezig is. Frequent een nieuw album uitbrengen heeft natuurlijk z'n voordelen. Je blijft als band zowat permanent in de kijker, terwijl je steeds opnieuw nieuw songmateriaal tijdens de concerten kunt promoten. 

De band had in het begin van hun carrière, erg te kampen met line-upwissels,  maar het laatste decennium laat een erg stabiele bezetting van Bloodbound zien. Qua muzikale stijl is de groep blindelings onder te brengen in het schuifje waar bijvoorbeeld ook Hammerfall, Dragonforce en Grave Digger thuishoren, en ook op tekstueel vlak is er totaal geen nieuws onder de zon: veldslagen, stoere krijgers met zwaarden en bijlen, en dat allemaal geplaatst in een wereld van middeleeuwse fantasy.

Voor dit nieuwe album, dat in principe een conceptplaat is, werd gekozen voor het thema van de Kruisvaarders.

Laten we beginnen met de positieve aspecten van het nieuwe album, dat de titel Field Of Swords meekreeg.

De productie en het geluid in het algemeen van deze plaat zijn onberispelijk. Het is een feit dat een uiterst verzorgde sound noodzakelijk is voor dit soort van power metal, want dat zorgt er mede voor dat de songs zich vlot laten beluisteren. Een belangrijk kenmerk op dit schijfje is de verstrengeling tussen het gitaarwerk en de soms dominante keyboards. Daarin gaan ze nog lang niet zover als bijvoorbeeld Battle Beast op hun laatste albums, maar de toegankelijkheid van de tracks wordt er zeker door bevorderd. 

En toch, terwijl ik naar deze plaat luisterde, bleek vooral dat er maar weinig diversiteit te ontdekken viel.

De tracks Defenders Of Jerusalem en The Code Of Warriors profiteren dan wel van een bijzonder aanstekelijk refrein, maar bij elke song die zich aanbood hoopte ik dat de volgende toch wat meer originele inbreng met zich zou meebrengen, maar dat gebeurt dus totaal niet. En zo komen we onvermijdelijk tot het zwakke punt van dit album, en van een band als Bloodbound in het algemeen. 

Er wordt snel en snedig gespeeld, met flitsende gitaarsolo's en pompende keys, de zang is krachtig zoals het in dit genre hoort, maar geen enkele van de elf tracks is van die aard dat die echt blijven hangen.

Door elke twee jaar met een nieuw album voor de dag te komen, waarbij elke nuance angstvallig wordt vermeden, stelt Bloodbound de meer kritische luisteraars danig op de proef. Anderzijds is power metal een genre dat nog steeds blijft pieken, en wie zijn wij dan om te zeggen dat dit alles fout zou klinken. Ik twijfel er dan ook geen seconde aan dat de ´core powermetalfans´ ook dit plaatje volop zullen omarmen, al was het enkel maar vanwege de onophoudelijke ´high energy vibe´die dit schijfje uitstraalt...

Ik besluit met de vermelding dat Bloodbound deel uitmaakt van de line-up van het komende Alcatraz festival.  Meer bepaald op zondag 9 augustus zal deze formatie er voor de eerste keer optreden.