Review : Green Carnation - A Dark Poem, Pt. I: The Shores Of Melancholia (2025) + video!

LABEL ; Season Of Mist

REVIEWER : Peter

RELEASE DATUM : 05/09/2025

GENRE ; Progressieve Metal

SCORE ; 9/10

Mijn eerste kennismaking met de muziek van Green Carnation was het album Leaves Of Yesteryear, dat verscheen in de eerste helft van 2020. De band was toen al wel dertig jaar bezig, hoewel het tot het jaar 2000 duurde vooraleer hun debuutalbum werd uitgebracht, en bovendien stond de band tussen 2007 en 2014 'on hold'. Leaves Of Yesteryear liet op mij een onuitwisbare indruk achter. Songs die gedrenkt zijn in duisternis en tragedie, verpakt in meesterlijke composities, die ondanks hun soms buitensporige lengte-My Dark Reflections Of Life And Death heeft een speelduur van ruim vijftien minuten-nooit het noorden kwijtraken.

Green Carnation is afkomstig uit Noorwegen, en alweer maak ik me de bedenking dat toch wel erg veel van alles wat uit de Noord Europese landen komt toch verdomd goed is. Onze voorkeuren voor bepaalde smaken en genres kunnen verschillen, maar over echte kwaliteit valt minder te discussiëren.

Met het nieuwe album, A Dark Poem pt.I: The Shores Of Melancholia, heeft de groep het eerste deel van een trilogie gecreëerd. Uit het feit dat de band hier het thema van Ophelia, een personage uit Shakespeares Hamlet, aansnijdt mag blijken dat Green Carnation ook op tekstueel vlak niet voor de eenvoudigste dingen kiest. Het album bestaat uit zes tracks, waarvan ik er hier drie iets uitvoeriger zal bespreken. De roots van de groep liggen duidelijk in melancholische  doom metal met veel invloeden uit de prog metal. Dat maakt ook het nummer In Your Paradise duidelijk. Het is een track met knappe drumpartijen, dominante keyboards en een refrein dat vrij makkelijk blijft hangen. Me, My Enemy is het meest atmosferische nummer van het schijfje en wordt gedragen door Pink Floyd-achtige passages. The Slave You Are brengt ons naar het andere uiterste van het spectrum. Deze song gaat van start als black metal pur sang, waarbij Enslaved vocalist Grutle Kjellson de screams voor zijn rekening neemt. Dit nummer vormt het beste bewijs dat Green Carnation van alle markten thuis is, of dat nu om doom, death, groove, black of  meer atmosferisch gaat. Nog een pluspunt is de totale speelduur van het album. Die bedraagt ‘slechts’ tweeënveertig minuten en zo vermijdt men dat het volledig beluisteren van het plaatje een ‘vermoeiende klus’ wordt. Ondanks de complexe, gelaagde structuur van de meeste tracks is A Dark Poem I trouwens op geen enkel moment een album dat echt veel van de luisteraar vergt, en alleen al dat is toch een opmerkelijk feit. Zonder twijfel is dit een schijfje dat op vlak van composities tot de beste van 2025 behoort!

De bijbehorende video is een live opname van A Silence Took You, de openingstrack van het nieuwe album!