Review : King Witch - III (2025) + video!

LABEL : Listenable Records

REVIEWER : Peter

RELEASE DATUM : 27/06/2025

GENRE ; Doom metal

SCORE : 9/10

Fans van doom metal zijn wellicht vertrouwd met het werk van de Schotse formatie King Witch, maar degenen die dat nog niet zijn, raad ik aan om ze zeker eens een kans te gunnen. Hun laatste album, Body Of Light uit 2020, heeft een totale speellengte van een uur en bevat een aantal uitzonderlijk sterke tracks. Net zo indrukwekkend als zijn voorganger is III niet geworden. Dat kon eigenlijk ook bijna niet, en dat hoeft ook niet.

III is dus de albumtitel, die uiteraard slaat op het feit dat dit de band's derde studioalbum is, maar evengoed zou die III kunnen staan voor de drie supertalenten waarmee deze band begiftigd is.

Ten eerste is er de bijzonder sterke songwriting van gitarist Jamie Gilchrist, die er ook nu weer voor gezorgd heeft dat er voldoende diversiteit in de songs zit, een gave die lang niet aan iedereen gegeven is. Dan is er uiteraard ook de erg getalenteerde zangeres, Laura Donnelly, die met haar veelzijdige stem elke track dominant de juiste richting uitstuurt, zonder daarbij echter de rest van de band volledig in de schaduw te zetten.

Het derde grote talent van King Witch zit hem in de accurate dosering van groove en blues elementen aan hun doom metal, die de basis vormt van hun stijl, en daarmee moeten we wel de vergelijking maken met de Zweedse band Avatarium, die qua stijl wel wat minder heavy, maar wel iets progressiever klinkt.

Omdat III in zijn geheel alweer van een erg hoog niveau is, heeft het weinig zin om dit album ‘track by track’ te bespreken. Gewoontegetrouw ga ik me hier beperken tot een paar nummers te belichten die de diversiteit en de capaciteiten van deze band aantonen.

De mid-tempo opener Suffer In Life is de ideale track om de aandacht van de luisteraar op te eisen, en brengt je direct in de juiste drive van het schijfje. Behind The Veil begint als een ballad, met een belangrijke rol voor gitarist Jamie Gilchrist, maar vergis je niet, want deze track gaat naar het einde toe een climax tegemoet. Diggin In The Dirt is de enige uptempo song van het album, en is zo'n nummer waarin heel wat Dio en Rainbow elementen verscholen zitten, en Little Witch refereert dan weer naar een aantal Led Zeppelin klassiekers, zoals Stairway To Heaven, waarbij Laura Donnely zich helemaal mag laten gaan.

Een album als dit kan je eigenlijk alleen maar afsluiten met een lange, epische track, en dat is dan ook hetgeen King  Witch met de song Last Great Wilderness gedaan heeft. Een formidabel sluitstuk van een al even formidabel album van een band waarvan we het laatste nog niet hebben gezien.